Nowoczesna Targowica szła w sobotę.
Polska – w niedzielę.
Ach, cóż to był za...marsz!
Nie dość, że wstać trzeba było w środku nocy, to wiatr za oknami nie zachęcał do wyjścia z domu. W dodatku zapowiedź deszczu okazała się prawdziwa.
Widocznie natura sprzyja mądrym inaczej, bo sobota była piękna i odrywani od koryt mogli kwiczeć na sucho.
W autokarze rozmowy toczyły się przede wszystkim wokół tematu, ilu nas będzie?
Większość twierdziła, że przyjedzie mniej, niż 13. grudnia 2014 roku.
Bo ta pogoda...
Ale i bardzo niebezpieczne, acz częste, samouspokojenie.
Wybory wygraliśmy, władzę mamy naszą, dają sobie radę, jakoś to będzie...
Tymczasem nowemu rządowi i prezydentowi wojnę wypowiedzieli ci, którzy są beneficjentami zamierzonego i planowego chaosu III RP.
Wykarmieni państwową odżywką, sponsorowani przez budżet, zasiedziali w zarządach, wiedzieli, że każdemu z nich ich władza, w razie potrzeby, zapewni nową posadę, doda do pensji nagrodę, albo pozwoli samemu wynagrodzić sobie „niedogodności” pracy , np. zabrać z pałacu obraz i go spieniężyć.
Niestety, ten ciemny polski oszołom zdecydował inaczej i jeszcze namówił innych, by zagłosowali na PiS.
I rzeź „niewiniątek” nabrała rozpędu. Rząd PiS-u czyści urzędy. Dosłownie, bo inwentarz zdemolowany, albo go w ogóle brak i w przenośni, bo wymienia funkcjonariuszy systemu na urzędników, mających być w służbie narodu.
Dziwne te praktyki, prawda?
Kłamstwo, afera, manipulacja, intlektualna demolka telewidza, czyli instrumenty rządzenia PO +PSL, przestają by opłacane i opłacalne!
Więc się zebrali, pokrzywdzeni, zmuszeni do słuchania prawdy o sobie, zagrożeni rozliczeniem z tego, co się im nie należało, i poszli w sobotę na manifestację.
Nie wiem, ile płacono każdemu, kto tworzył tło. Wymienia się różne sumy.Ale czoło manify stanowili tacy, którzy mają z czego opłacić wynajętych klakierów. Biedni, tacy, jak Petru, szli w imię ich cierpienia. Mogli jeszcze śpiewać:
„Ojczyznę dojną, racz nam wrócić, Panie!”.*
Dlatego byliśmy w Warszawie na Marszu Wolności i Sprawiedliwości. W 34. rocznicę ogłoszenia prze komunistę Wojciecha Jaruzelskiego, stanu wojennego.
Ofiarom tamtej tragedii oddaliśmy cześć. Apel Pamięci rozpoczęto hymnem Rzeczpospolitej. Potem nastąpiło imienne przypomnienie tych, którzy stanu wojennego nie przeżyli. Po każdym odczytanym nazwisku wypowiadaliśmy formułę „Zginął za wolną Polskę!”.
Czy wymieniono wszystkich?
Tego jeszcze długo nie będziemy wiedzieć.
Po oficjalnych przemówieniach Andrzeja Gwiazdy i Jarosława Kaczyńskiego, ruszyliśmy z Placu Trzech Krzyży w kierunku Alei Ujazdowskich. Trwało to bardzo długo, zanim mogła ruszyć i nasza grupa.Staliśmy bowiem na stopniach kościoła św.Aleksandra, ( tu wcześniej uczestniczyliśmy we mszy św.), a tłumy ludzi z bocznych ulic dołączały do maszerujących i wciąż trudno było zmieścić się na placu.
Idąc Alejeami Ujazdowskimi, trzymaliśmy mocno nasze falgi, banery, wiatr był niezwykle silny, a deszcz przestawał padać na krótko. Mimo to, nie narzekał nikt! Skandowaliśmy hasła popierająca rząd PiS-u, poszczególnych , bardziej znanych polityków, Były też hasła krytykujące nowoczesny twór KOD i jego autorów.
Po dojściu pod pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego, gdzie Jarosław Kaczyński złożył kwiaty, wygłosił patriotyczne przemówienie i podziękował nam za udział w marszu, wielu z nas, z ogromnym trudem, ale skutecznie przedzierając się przez tłum , także osobiście złożyło hołd Marszałkowi. Tam marsz został rozwiązny.
Belwederską , wzdłuż Łazienek, z rozwiniętymi nadal flagami, szliśmy w kierunku autokarów. A te parkowały albo na ulicy Gagarina, albo byle gdzie, bo Torwar był zajęty.
Drużyna Legii grał z Piastem Gliwice.
Wracając nocą do domu, śmialiśmy się z komunikatów radiowych, że było na zaledwie 20, no, może 25 tysięcy!
Bo taką liczbę podała TVP Info!
A nas było na pewno około 70 tysięcy. Naprawdę!
Znacznie więcej, niż przed rokiem.
* za Ziemkiewiczem
